1. Υπάρχουν τέσσερις μέθοδοι στίλβωσης διφασικούχαλύβδινη φλάντζα: χειροκίνητη, μηχανική, χημική και ηλεκτροχημική. Η αντοχή στη διάβρωση και η διακόσμηση τουφλάντζαμπορεί να βελτιωθεί με στίλβωση. Το υπάρχον υγρό στίλβωσης ηλεκτρικών συσκευών από ανοξείδωτο χάλυβα εξακολουθεί να χρησιμοποιεί φωσφορικό οξύ και χρωμικό ανυδρίτη. Κατά τη διαδικασία στίλβωσης και καθαρισμού, κάποια ποσότητα χρωμίου και φωσφόρου θα απορριφθεί στα λύματα, προκαλώντας ρύπανση στο περιβάλλον.

2. Η μεμβράνη παθητικοποίησης θα σχηματιστεί στην επιφάνεια του ντούμπλεξχαλύβδινη φλάντζα, και η μεμβράνη οξειδίου θα αρχίσει να διαλύεται. Επειδή η επιφανειακή μικροδομή του διπλού κυκλώματοςχαλύβδινη φλάντζαΕάν δεν είναι συνεπές, το ελαφρώς κυρτό μέρος της επιφάνειας διαλύεται κατά προτίμηση και ο ρυθμός διάλυσης θα είναι υψηλότερος από αυτόν του κοίλου μέρους. Η διάλυση και ο σχηματισμός της μεμβράνης συμβαίνουν σχεδόν ταυτόχρονα, αλλά οι ταχύτητές τους είναι διαφορετικές. Ως αποτέλεσμα, η τραχύτητα της επιφάνειας της διφασικής χαλύβδινης φλάντζας μειώνεται, με αποτέλεσμα μια λεία, γυαλιστερή επιφάνεια.
3. Ορισμένα επιφανειακά ελαττώματα, όπως οι επιφανειακοί πόροι και οι γρατσουνιές, μπορούν να γεμιστούν με στίλβωση, έτσι ώστε να βελτιωθεί η αντοχή στην κόπωση και η σχετική αντοχή στη διάβρωση. Οι φλάντζες διφασικού χάλυβα έχουν περισσότερο από το διπλάσιο όριο διαρροής από τον ωστενιτικό ανοξείδωτο χάλυβα και έχουν επαρκή πλαστικότητα και σκληρότητα που απαιτούνται για αυτή τη χύτευση, καθώς και ανώτερη αντοχή σε θραύση λόγω διάβρωσης λόγω τάσης, ειδικά σε περιβάλλοντα χλωριδίου.