Óstaðlað flans er eins konarflansmiðað við innlenda staðalinn eða einhverja erlenda staðla. Vegna þess að staðallinnflansGetur ekki uppfyllt kröfur um notkun við sérstök tækifæri, það er nauðsynlegt að umbreyta og bæta einhverja staðlaflansarÓstaðlað flans er framleiddur og það eru kröfur um hönnun óstaðlaðra flansa.flans.
Skeljar efnabúnaðar geta verið framleiddar með steypu,smíða, eða suðu, eða með því að búa til nokkra hluta og setja þá síðan saman í lausan tengingu. Þessi uppbygging er annars vegar hönnunarferli við opnun tengingarinnar, hins vegar er hún einnig notuð til að auðvelda framleiðslu, uppsetningu og viðhald. Það eru margar lausar tengingar í efnabúnaði, svo sem skrúfutengingar, innstungutengingar og flanstengingar.
Frá hönnunarsjónarmiði ætti að vera sanngjarnt að líta á boltaða flanstengingu sem kerfi og leka sem hönnunarviðmið. En í mörg ár hefur hönnunarrannsóknin sýnt að vegna flækjustigs frávika í afköstum þéttinga er minni reynsla en nú, þannig að nú byggist flansahönnunin á styrk, þ.e. að stjórna spennu flansans.

Frá hönnunarsjónarmiði má skipta flansum í þrjár gerðir:
1. Laus flans þýðir að flansinn er ekki festur beint á skelinni eða er ekki tryggður með því að flansinn í heild sinni standi undir álagi boltans.
2. Heildstættflans, það er að segja, flansinn er smíðaður eða steyptur í einn hluta skeljarinnar, eða soðinn samanflanser notað til að verða einn líkami í skelinni.
3. Hvaða flans sem er, frá sjónarhóli uppbyggingar, er þessi flans tengdur við skelina í heild sinni og stífleikinn er verri en heildarflansinn.
Sama hvers konarflans, getur útreikningsaðferð hönnunarstyrks hennar falið í sér tvö grundvallarvandamál: í fyrsta lagi verður að hafa nægan styrk í hluta flanstengingarbyggingarinnar. Í öðru lagi verður að tryggja að tengingin sjálf sé þétt.