۱. فرآیند آهنگری شامل برش مواد به اندازه مورد نیاز، حرارت دادن، آهنگری، عملیات حرارتی، تمیز کردن و بازرسی است. در آهنگری دستی در مقیاس کوچک، تمام این عملیات توسط چندین کارگر آهنگری با دست و پا در یک فضای کوچک انجام می‌شود. همه آنها در معرض محیط مضر و خطرات شغلی یکسانی قرار دارند. در کارگاه‌های بزرگ آهنگری، خطرات بسته به موقعیت شغلی متفاوت است. اگرچه شرایط کار بسته به نوع آهنگری متفاوت است، اما ویژگی‌های مشترکی دارند: کار فیزیکی با شدت متوسط، محیط خشک و گرم، تولید سر و صدا و ارتعاش و آلودگی هوا ناشی از دود.

۲. کارگران در معرض هوای با دمای بالا و تابش حرارتی قرار دارند که منجر به تجمع گرما در بدن آنها می‌شود. ترکیب گرما و گرمای متابولیک می‌تواند باعث اختلالات دفع گرما و تغییرات پاتولوژیک شود. میزان عرق حاصل از کار ۸ ساعته بسته به محیط گازی کوچک، فعالیت بدنی و درجه سازگاری حرارتی متفاوت خواهد بود و عموماً از ۱.۵ تا ۵ لیتر یا حتی بالاتر متغیر است. در کارگاه‌های آهنگری کوچک‌تر یا در فاصله‌ای از منابع گرما، شاخص استرس گرمایی Beher معمولاً بین ۵۵ تا ۹۵ است. اما در کارگاه‌های آهنگری بزرگ، نقطه کار نزدیک کوره گرمایش یا دستگاه چکش ممکن است به ۱۵۰ تا ۱۹۰ برسد. به راحتی باعث کمبود نمک و گرفتگی عضلات ناشی از گرما می‌شود. در فصل سرما، قرار گرفتن در معرض تغییرات در محیط ریزاقلیم ممکن است تا حدی سازگاری آن را افزایش دهد، اما تغییرات سریع و بیش از حد مکرر ممکن است خطری برای سلامتی ایجاد کند.

آلودگی هوا: هوای محل کار بسته به نوع و ناخالصی‌های سوخت کوره گرمایشی و همچنین راندمان احتراق، جریان هوا و شرایط تهویه، ممکن است حاوی دود، مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، دی اکسید گوگرد یا حتی آکرولئین باشد. سر و صدا و لرزش: چکش آهنگری به ناچار سر و صدا و لرزش با فرکانس پایین تولید می‌کند، اما ممکن است برخی از اجزای فرکانس بالا نیز وجود داشته باشد که سطح فشار صدا بین ۹۵ تا ۱۱۵ دسی‌بل است. قرار گرفتن کارکنان در معرض ارتعاشات آهنگری ممکن است باعث اختلالات خلقی و عملکردی شود که می‌تواند ظرفیت کار را کاهش داده و بر ایمنی تأثیر بگذارد.