⑴ Oppervlakteblussing:
Het oppervlak van het staal wordt door snelle verhitting tot de kritische temperatuur bereikt, maar de warmte heeft zich vóór de snelle afkoeling niet naar de kern kunnen verspreiden. Hierdoor kan de oppervlaktelaag in martensitisch weefsel worden afgeschrikt en heeft de kern geen fasetransformatie ondergaan, wat resulteert in oppervlakteverharding en een onveranderde kern. Geschikt voor staal met een gemiddeld koolstofgehalte.

⑵ Chemische warmtebehandeling:
Verwijst naar de atomen van een chemisch element, met het vermogen tot atomaire diffusie bij hoge temperatuur in de oppervlaktelaag van het werkstuk. Dit verandert de chemische samenstelling en structuur van de oppervlaktelaag van het werkstuk, waardoor de oppervlaktelaag van staal voldoet aan specifieke eisen ten aanzien van de organisatie en uitvoering van een warmtebehandelingsproces. Afhankelijk van de soorten infiltratie-elementen kan chemische warmtebehandeling worden onderverdeeld in carbureren, nitreren, cyanideren en metaalinfiltratie.
Carbureren: Carbureren is het proces waarbij koolstofatomen de oppervlaktelaag van staal binnendringen. Het is ook bedoeld om een ​​werkstuk van koolstofarm staal te voorzien van een oppervlaktelaag van koolstofstaal, gevolgd door afschrikken en ontlaten bij lage temperatuur, zodat de oppervlaktelaag van het werkstuk een hoge hardheid en slijtvastheid heeft, terwijl het middengedeelte van het werkstuk de taaiheid en plasticiteit van koolstofarm staal behoudt.
Nitreren, of nitreren, is het proces waarbij stikstofatomen door de oppervlaktelaag van staal dringen. Het doel is om de hardheid en slijtvastheid van de oppervlaktelaag te verbeteren en de vermoeiingssterkte en corrosiebestendigheid te verbeteren. Momenteel wordt gasnitreren gebruikt in de productie.
Cyanideren, ook wel carbonitreren genoemd, is de gelijktijdige infiltratie van koolstof- en stikstofatomen in staal. Het zorgt ervoor dat het staaloppervlak carboniserende en nitrerende eigenschappen krijgt.
Metaalpenetratie: verwijst naar de penetratie van metaalatomen in de oppervlaktelaag van staal. Het is bedoeld om de oppervlaktelaag van staal te legeren, zodat het werkstukoppervlak bepaalde eigenschappen heeft, zoals hittebestendigheid, slijtvastheid, oxidatiebestendigheid en corrosiebestendigheid. Het wordt vaak gebruikt bij de productie van aluminiseren, verchromen, boroniseren, silicium, enzovoort.