1. Í dæmigerðum hluta austenítískrar jafnhitabreytingarmyndar, þ.e. við um 500-600 ℃, er vatnið í gufufilmustigi og kælingarhraðinn er ekki nógu mikill, sem leiðir oft til „mjúks punkts“ sem myndast vegna ójafnrar kælingar og ófullnægjandi kælingarhraða við smíði. Í martensít umbreytingarkerfinu, þ.e. við um 300-100 ℃, er vatnið í suðustigi og kælingarhraðinn er of mikill, sem gerir það auðvelt að gera martensít umbreytingarhraðann of mikla og valda miklu innra spennu, sem leiðir til aflögunar eða jafnvel sprungna í smíði.

2. Vatnshitastig hefur mikil áhrif á kæligetu og er því viðkvæmt fyrir breytingum á umhverfishita. Þegar vatnshitastig hækkar minnkar kæligetan skarpt og hitastigsbilið fyrir hámarkskælingu lækkar. Þegar vatnshitastigið fer yfir 30°C lækkar kælihraðinn greinilega á bilinu 500-600°C, sem leiðir oft til þess að smíðaefnið harðnar ekki en hefur lítil áhrif á kælihraðann á bilinu martensítbreytingar. Þegar vatnshitastigið hækkar í 60°C lækkar kælihraðinn um 50%.

3. Þegar vatnið inniheldur meira gas (eins og nýtt vatn) eða vatn blandað óleysanlegum óhreinindum, svo sem olíu, sápu, leðju o.s.frv., mun það draga verulega úr kæligetu þess, þannig að notkun og stjórnun ætti að gæta sérstaklega að.
Samkvæmt kælingareiginleikum vatns er hægt að nota vatnshýdroxíð (H) til að slökkva og kæla smíðahluta úr kolefnisstáli með litlum þversniði og einfaldri lögun. Við slökkvun skal einnig hafa í huga: Haldið vatnshita undir 40 ℃, best á milli 15 og 30 ℃, og haldið vatni eða vökva í dreifingu til að eyðileggja gufuhimnu smíðayfirborðsins. Einnig er hægt að nota sveifluaðferð vinnustykkisins við slökkvun (eða láta vinnustykkið hreyfast upp og niður) til að grafa undan gufuhimnunni og auka kælingu á milli 500-650 ℃ til að forðast mjúka punkta við kælingu.

Frá: 168 smíðaðar nettó