اصطکاک درآهنگریاصطکاک بین دو فلز با ترکیب و خواص متفاوت (آلیاژها)، بین فلز نرم (قطعه کار) و فلز سخت (قالب) است. در صورت عدم روانکاری، اصطکاک تماسی دو نوع لایه اکسید سطحی فلز است. در شرایط روانکاری، اصطکاک تماسی بین لایه اکسید روی دو سطح فلز و محیط روانکار به ترتیب و اصطکاک بین سطح لایه داخلی قطعه کار که هنوز اکسید نشده و نیروی جذب زیادی دارد، و اصطکاک بین محیط روانکار و سطح قالب و ناحیه اصطکاک (تماس) واقعی در حال افزایش است.

با توجه به ویژگی‌های اصطکاک بین قطعه خام و سطح تماس قالب درفرآیند آهنگری، نتایج زیر حاصل خواهد شد:
(1) نیروی تغییر شکل به دلیل اصطکاک 10٪ افزایش می‌یابد و مصرف انرژی نیز به همین ترتیب افزایش می‌یابد.
(2) اصطکاک منجر به تغییر شکل ناهموار قطعات آهنگری شده می‌شود، به طوری که ساختار و عملکرد دانه داخلی یکنواخت نیست و کیفیت سطح کاهش می‌یابد.
(3) اصطکاک منجر به کاهش شکل هندسی و دقت ابعادی قطعات آهنگری شده می‌شود، که در صورت پر نشدن شدید قطعات آهنگری شده، منجر به ضایعات قطعات آهنگری شده می‌شود.
(4) اصطکاک منجر به تشدید ساییدگی قالب و کاهش عمر آن می‌شود؛
(5) افزایش مقاومت اصطکاک موضعی حفره می‌تواند باعث شود حفره‌ای که پر کردن آن دشوار است، فلز را به آرامی پر کند و میزان رد شدن را کاهش دهد.
می‌توان دید که اصطکاک یک شمشیر دولبه استتولید آهنگریکه هم مزایا و هم معایبی دارد. بنابراین، اصطکاک در فرآیند آهنگری باید به شدت کنترل شود تا فرآیند آهنگری طبیعی تضمین شود.