آهنگریعموماً هستندجعلیبعد ازآهنگری، برش، عملیات حرارتی و سایر روش‌ها. به منظور تضمین کیفیت ساخت قالب و کاهش هزینه تولید، ماده باید قابلیت چکش‌خواری، ماشینکاری، سختی‌پذیری، سختی‌پذیری و سنگ‌زنی خوبی داشته باشد. همچنین باید حساسیت کمی به اکسیداسیون، کربن‌زدایی و تغییر شکل و ترک‌خوردگی ناشی از کوئنچ داشته باشد.
۱، شکل‌پذیری:گرمای کمی داردآهنگریمقاومت در برابر تغییر شکل، پلاستیسیته خوب، محدوده دمای فورج گسترده، ترک خوردگی سرد فورج و تمایل به رسوب کاربید شبکه کم است.
2، فرآیند آنیل:محدوده دمای آنیل کروی سازی گسترده، سختی آنیل کم و محدوده نوسان کوچک است، سرعت کروی سازی بالا است.
3، قابلیت ماشینکاری برش:مقدار برش زیاد، اتلاف کم ابزار، زبری سطح ماشینکاری کم.
۴، اکسیداسیون، حساسیت به کربن‌زدایی:گرمایش در دمای بالا، مقاومت در برابر اکسیداسیون می‌تواند خوب باشد، سرعت کربن‌زدایی کند است، به محیط گرمایش حساس نیست، تمایل به ایجاد حفره کم است.
۵، سختی‌پذیری:پس از کوئنچ، سختی سطحی یکنواخت و بالایی دارد.
6، سختی پذیری:پس از کوئنچ، می‌توان یک لایه سخت‌کننده عمیق‌تر به دست آورد و محیط کوئنچ را می‌توان با کوئنچ متوسط ​​سخت کرد.
7، تمایل به ترک خوردگی ناشی از تغییر شکل در حین فرونشانی:تغییر حجم در کوئنچ معمولی کم، تاب برداشتن شکل، اعوجاج جزئی و تمایل به تغییر شکل غیرطبیعی کم است. کوئنچ معمولی حساسیت کمی به ترک خوردگی دارد و نسبت به دمای کوئنچ و شکل قطعه کار حساس نیست.
8، قابلیت خردایش:تلفات نسبی چرخ سنگزنی کم است، مقدار سنگزنی بدون حد سوختگی زیاد است، کیفیت چرخ سنگزنی و شرایط خنک کننده حساس نیستند، به راحتی دچار آسیب و ترک خوردگی در سنگزنی نمی‌شوند.