آهنگریپس از کوئنچ، مارتنزیت و آستنیت باقیمانده ناپایدار هستند و روند تبدیل خود به خودی به سمت پایداری دارند، مانند کربن فوق اشباع در مارتنزیت که باعث رسوب تجزیه آستنیت باقیمانده می‌شود تا تغییر شکل را تسریع کند، مانند تمپرینگ، تمپرینگ یک سازماندهی غیر تعادلی برای متعادل کردن فرآیندهای سازماندهی است. این فرآیند به مهاجرت اتمی و انتشار این مجوز بستگی دارد و هرچه دمای پخت کامل‌تر باشد، سرعت انتشار سریع‌تر است. برعکس، با افزایش دمای تمپرینگ، ساختار کوئنچ شده قطعات آهنگری دستخوش یک سری تغییرات خواهد شد. با توجه به وضعیت تبدیل ریزساختار، تمپرینگ به طور کلی به چهار مرحله تقسیم می‌شود: تجزیه مارتنزیت، تجزیه آستنیت باقیمانده، رشد تجمع کاربید و تبلور مجدد فریت.
مرحله اول (200)
(1) آهنگریمارتنزیت تمپر شده در دمای تمپر 80 درجه سانتیگراد تجزیه می‌شود، فولاد بدون تغییر شکل سازمانی Ming S کوئنچ می‌شود، وجود کربن در مارتنزیت فقط جزئی است و در تمپر 80-200 درجه سانتیگراد هیچ شروعی برای تجزیه وجود ندارد، مارتنزیت شروع به تجزیه می‌کند، کاربیدهای بسیار ظریف رسوب می‌کنند، کسر جرمی مارتنزیت در قطعات آهنگری کربنی در این مرحله کاهش می‌یابد، به دلیل دمای تمپر پایین، رسوب مارتنزیت تنها بخشی از اتم‌های کربن فوق اشباع است، بنابراین هنوز کربن در محلول جامد فوق اشباع Fe وجود دارد. رسوب کاربید بسیار ریز به طور یکنواخت در ماتریس مارتنزیت توزیع می‌شود. ساختار ترکیبی مارتنزیت با اشباع کم و کاربید بسیار ریز، مارتنزیت تمپر شده نامیده می‌شود.

(2)آهنگریدر مرحله دوم تمپر کردن (200-300 درجه سانتیگراد)، تجزیه آستنیت باقیمانده هنگامی که دما به 200-300 درجه سانتیگراد افزایش می‌یابد، تجزیه مارتنزیت ادامه می‌یابد، اما تغییر غالب تجزیه آستنیت باقیمانده است. تجزیه آستنیت باقیمانده از طریق انبساط اتم‌های کربن برای تشکیل یک ناحیه جزئی و سپس تجزیه به فاز آلفا و مخلوط کاربیدی انجام می‌شود، یعنی تشکیل بینیت، سختی فولاد در این مرحله به طور قابل توجهی کاهش نمی‌یابد.
(3)مرحله سوم (250-400) تبدیل کاربیدی در عملیات تمپرینگ آهنگری در این محدوده دمایی است. به دلیل دمای بالا، توانایی نفوذ اتم کربن قوی‌تر است، همچنین توانایی نفوذ برای بازیابی اتم‌های آهن، تجزیه مارتنزیت، انتقال کاربیدهای رسوبی و تجزیه آستنیت باقیمانده به یک سمنتیت نسبتاً پایدار با جداسازی و تبدیل کاربیدها، کاهش کسر جرمی مارتنزیت در کسر جرمی کربن، ناپدید شدن اعوجاج شبکه مارتنزیت، تبدیل مارتنزیت به فریت، توزیع ماتریس فریتی در داخل سمنتیت دانه‌ای یا لایه‌ای کوچک از سازمان، سازمانی که تمپرینگ نامیده می‌شود، اساساً این فاز آستنیت را حذف کرده و تنش کوئنچ، سختی، پلاستیسیته و چقرمگی بهبود یافته است.

(4)مرحله چهارم آهنگری تمپر (400 درجه سانتیگراد) کاربید جمع شده و فریت به دلیل دمای تمپر بسیار بالا، تبلور مجدد می‌یابد. اتم‌های کربن و آهن توانایی تکثیر بالایی دارند. فاز سوم به صورت پوسته‌های سمنتیت به طور مداوم کروی می‌شود و در دمای بیش از 500-600 درجه سانتیگراد رشد می‌کند. تبلور مجدد آلفا به تدریج رخ می‌دهد. مورفولوژی فریت نوار یا ورق اصلی از بین می‌رود و توزیع دانه‌های چندضلعی روی سازمان به عنوان یک ماتریس فریتی از کاربیدهای دانه‌ای تشکیل می‌شود. این گروه سوربیت تمپر شده با سوربیت تمپر شده با خواص مکانیکی جامع خوب، اعوجاج فاز و شبکه را از بین می‌برد.

(از ۱۶۸ شبکه آهنگری)