En grandeforxa, Cando a calidade das materias primas é deficiente ou o proceso de forxa non está no momento adecuado, adoitan producirse gretas de forxa.
A continuación preséntanse varios casos de fendas de forxa causadas por un material deficiente.
(1)Forxafisuras causadas por defectos do lingote

A maioría dos defectos do lingote poden causar rachaduras durante a forxa, como se mostra na imaxe, que é a fenda central da forxa do fuso 2Cr13.
Isto débese a que o intervalo de temperatura de cristalización é estreito e o coeficiente de contracción lineal é grande cando o lingote 6T se solidifica.
Debido á condensación e encollemento insuficientes, a gran diferenza de temperatura entre o interior e o exterior, a gran tensión de tracción axial, a dendrita rachou, formando unha fenda inter-axial no lingote, que foi aínda máis expandida durante a forxa para converterse nunha fenda na forxa do fuso.

O defecto pódese eliminar mediante:
(1) Para mellorar a pureza da fundición de aceiro fundido;
(2) O lingote arrefría lentamente, reducindo o estrés térmico;
(3) Use un bo axente de calefacción e unha tapa de illamento para aumentar a capacidade de encollemento de recheo;
(4) Use o proceso de forxa de compactación central.

(2)Forxafendas causadas pola precipitación de impurezas nocivas no aceiro ao longo dos límites dos grans.

O xofre do aceiro adoita precipitarse ao longo do límite do gran en forma de FeS, cuxo punto de fusión é de só 982 ℃.Á temperatura de forxa de 1200 ℃, o FeS no límite dos grans derreterá e rodeará os grans en forma de película líquida, o que destruirá a unión entre os grans e producirá fraxilidade térmica, e a rachadura producirase despois dunha lixeira forxa.

Cando o cobre contido no aceiro se quenta nunha atmosfera de peroxidación a 1100 ~ 1200 ℃, debido á oxidación selectiva, formaranse áreas ricas en cobre na capa superficial.Cando a solubilidade do cobre na austenita supera a do cobre, o cobre distribúese en forma de película líquida no límite do gran, formando fraxilidade do cobre e incapaz de ser forxado.
Se hai estaño e antimonio no aceiro, a solubilidade do cobre na austenita reducirase seriamente e intensificarase a tendencia á fragilidade.
Debido ao alto contido de cobre, a superficie das forxas de aceiro oxidase selectivamente durante o quecemento da forxa, polo que o cobre se enriquece ao longo do límite do gran e a fenda da forxa fórmase nucleándose e expandíndose ao longo da fase rica en cobre do límite do gran.

(3)Forxa de fendascausado por fase heteroxénea (segunda fase)

As propiedades mecánicas da segunda fase no aceiro adoitan ser moi diferentes ás da matriz metálica, polo que a tensión adicional fará que a plasticidade global do proceso diminúe cando flúe a deformación.Unha vez que a tensión local supera a forza de unión entre a fase heteroxénea e a matriz, producirase a separación e formaranse os buratos.
Por exemplo, os óxidos, nitruros, carburos, boruros, sulfuros, silicatos e así por diante no aceiro.
Digamos que estas fases son densas.
Distribución da cadea, especialmente ao longo do límite do gran onde existe a forza de unión débil, a forxa a alta temperatura racharase.
A morfoloxía macroscópica do agrietamento da forxa causada pola precipitación fina de AlN ao longo do límite de grans dos lingotes de aceiro 20SiMn 87t oxidouse e presentouse como cristais columnares poliédricos.
A análise microscópica mostra que a rachadura da forxa está relacionada coa gran cantidade de precipitación de AlN de gran fino ao longo do límite do gran primario.

As contramedidas paraevitar a forxa de rachadurascausada pola precipitación de nitruro de aluminio ao longo do cristal son as seguintes:
1. Limitar a cantidade de aluminio engadido ao aceiro, eliminar o nitróxeno do aceiro ou inhibir a precipitación de AlN engadindo titanio;
2. Adopte un proceso de tratamento de lingote de entrega en quente e de cambio de fase superenfriado;
3. Aumente a temperatura de alimentación de calor (> 900 ℃) e quente directamente a forxa;
4. Antes da forxa, realízase un recocido de homoxeneización suficiente para facer a difusión da fase de precipitación do límite do gran.