Η θερμική επεξεργασία μετά τη σφυρηλάτηση των σφυρήλατων ανοξείδωτου χάλυβα, γνωστή και ως πρώτη θερμική επεξεργασία ή προπαρασκευαστική θερμική επεξεργασία, συνήθως πραγματοποιείται αμέσως μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας σφυρηλάτησης και υπάρχουν διάφορες μορφές όπως ομαλοποίηση, σκλήρυνση, ανόπτηση, σφαιροποίηση, στερεό διάλυμα κ.λπ. Σήμερα θα μάθουμε για αρκετές από αυτές.

Κανονικοποίηση: Ο κύριος σκοπός είναι η βελτίωση του μεγέθους των κόκκων. Θερμάνετε τη σφυρηλάτηση πάνω από τη θερμοκρασία μετασχηματισμού φάσης για να σχηματίσετε μια ενιαία δομή ωστενίτη, σταθεροποιήστε την μετά από μια περίοδο ομοιόμορφης θερμοκρασίας και στη συνέχεια αφαιρέστε την από τον κλίβανο για ψύξη με αέρα. Ο ρυθμός θέρμανσης κατά την κανονικοποίηση θα πρέπει να είναι αργός κάτω από τους 700.℃για να μειωθεί η εσωτερική και εξωτερική διαφορά θερμοκρασίας και η στιγμιαία τάση στη σφυρηλάτηση. Είναι καλύτερο να προσθέσετε ένα ισόθερμο βήμα μεταξύ 650℃και 700℃Σε θερμοκρασίες άνω των 700℃, ειδικά πάνω από το Ac1 (σημείο μετάβασης φάσης), ο ρυθμός θέρμανσης των μεγάλων σφυρήλατων τεμαχίων θα πρέπει να αυξηθεί για να επιτευχθούν καλύτερα αποτελέσματα βελτίωσης των κόκκων. Το εύρος θερμοκρασίας για την ομαλοποίηση είναι συνήθως μεταξύ 760°F.℃και 950℃, ανάλογα με το σημείο μετάβασης φάσης με διαφορετική περιεκτικότητα σε συστατικά. Συνήθως, όσο χαμηλότερη είναι η περιεκτικότητα σε άνθρακα και κράμα, τόσο υψηλότερη είναι η θερμοκρασία ομαλοποίησης και αντίστροφα. Ορισμένες ειδικές ποιότητες χάλυβα μπορούν να φτάσουν σε εύρος θερμοκρασίας 1000℃έως 1150℃Ωστόσο, ο δομικός μετασχηματισμός του ανοξείδωτου χάλυβα και των μη σιδηρούχων μετάλλων επιτυγχάνεται μέσω επεξεργασίας σε στερεό διάλυμα.

Σκλήρυνση: Ο κύριος σκοπός είναι η διαστολή του υδρογόνου. Και μπορεί επίσης να σταθεροποιήσει τη μικροδομή μετά τον μετασχηματισμό φάσης, να εξαλείψει την τάση δομικού μετασχηματισμού και να μειώσει τη σκληρότητα, καθιστώντας τα σφυρήλατα από ανοξείδωτο χάλυβα εύκολα στην επεξεργασία χωρίς παραμόρφωση. Υπάρχουν τρεις περιοχές θερμοκρασίας για σκλήρυνση, δηλαδή σκλήρυνση σε υψηλή θερμοκρασία (500℃~660℃), σκλήρυνση σε μέτρια θερμοκρασία (350℃~490℃), και σκλήρυνση σε χαμηλή θερμοκρασία (150℃~250℃). Η συνήθης παραγωγή μεγάλων σφυρήλατων υλικών υιοθετεί τη μέθοδο σκλήρυνσης σε υψηλή θερμοκρασία. Η σκλήρυνση πραγματοποιείται γενικά αμέσως μετά την ομαλοποίηση. Όταν η σφυρηλάτηση κανονικοποίησης ψύχεται με αέρα στους περίπου 220°C℃~300℃, επαναθερμαίνεται, θερμαίνεται ομοιόμορφα και μονώνεται στον κλίβανο και στη συνέχεια ψύχεται κάτω από τους 250℃~350℃στην επιφάνεια της σφυρηλάτησης πριν από την έξοδό της από τον κλίβανο. Ο ρυθμός ψύξης μετά την σκλήρυνση πρέπει να είναι αρκετά αργός ώστε να αποτρέπεται ο σχηματισμός λευκών κηλίδων λόγω υπερβολικής στιγμιαίας τάσης κατά τη διαδικασία ψύξης και να ελαχιστοποιείται όσο το δυνατόν περισσότερο η υπολειμματική τάση στη σφυρηλάτηση. Η διαδικασία ψύξης συνήθως χωρίζεται σε δύο στάδια: πάνω από 400℃, καθώς ο χάλυβας βρίσκεται σε εύρος θερμοκρασιών με καλή πλαστικότητα και χαμηλή ευθραυστότητα, ο ρυθμός ψύξης μπορεί να είναι ελαφρώς ταχύτερος. Κάτω από 400℃, καθώς ο χάλυβας έχει εισέλθει σε ένα εύρος θερμοκρασιών με υψηλή σκλήρυνση κατά το κρύο και ευθραυστότητα, θα πρέπει να υιοθετηθεί ένας βραδύτερος ρυθμός ψύξης για την αποφυγή ρωγμών και τη μείωση της στιγμιαίας τάσης. Για χάλυβα που είναι ευαίσθητος σε λευκές κηλίδες και ευθραυστότητα υδρογόνου, είναι απαραίτητο να προσδιοριστεί η παράταση του χρόνου σκλήρυνσης για τη διαστολή υδρογόνου με βάση το ισοδύναμο υδρογόνου και το ενεργό μέγεθος διατομής της σφυρηλάτησης, προκειμένου να διαχυθεί και να υπερχειλίσει το υδρογόνο στον χάλυβα και να μειωθεί σε ένα ασφαλές αριθμητικό εύρος.

Ανόπτηση: Η θερμοκρασία περιλαμβάνει ολόκληρο το εύρος ομαλοποίησης και σκλήρυνσης (150℃~950℃), χρησιμοποιώντας τη μέθοδο ψύξης κλιβάνου, παρόμοια με την επαναφορά. Η ανόπτηση με θερμοκρασία θέρμανσης πάνω από το σημείο μετάβασης φάσης (θερμοκρασία ομαλοποίησης) ονομάζεται πλήρης ανόπτηση. Η ανόπτηση χωρίς μετάβαση φάσης ονομάζεται ατελής ανόπτηση. Ο κύριος σκοπός της ανόπτησης είναι η εξάλειψη της τάσης και η σταθεροποίηση της μικροδομής, συμπεριλαμβανομένης της ανόπτησης σε υψηλή θερμοκρασία μετά από ψυχρή παραμόρφωση και της ανόπτησης σε χαμηλή θερμοκρασία μετά από συγκόλληση, κ.λπ. Η κανονικοποίηση + επαναφορά είναι μια πιο προηγμένη μέθοδος από την απλή ανόπτηση, καθώς περιλαμβάνει επαρκή μετασχηματισμό φάσης και δομικό μετασχηματισμό, καθώς και μια διαδικασία διαστολής υδρογόνου σταθερής θερμοκρασίας.