عملیات حرارتی پس از آهنگری قطعات آهنگری شده از جنس فولاد ضد زنگ، که به عنوان عملیات حرارتی اولیه یا عملیات حرارتی مقدماتی نیز شناخته می‌شود، معمولاً بلافاصله پس از اتمام فرآیند آهنگری انجام می‌شود و اشکال مختلفی مانند نرماله کردن، تمپر کردن، آنیل کردن، کروی کردن، محلول جامد و غیره وجود دارد. امروز با چندین مورد از آنها آشنا خواهیم شد.

نرمال‌سازی: هدف اصلی اصلاح اندازه دانه است. آهنگری را تا دمای بالاتر از دمای تبدیل فاز گرم کنید تا یک ساختار آستنیت واحد تشکیل شود، پس از یک دوره دمای یکنواخت آن را تثبیت کنید و سپس آن را برای خنک شدن در هوا از کوره خارج کنید. سرعت گرمایش در طول نرمال‌سازی باید آهسته و زیر ۷۰۰ درجه سانتیگراد باشد.℃برای کاهش اختلاف دمای داخلی و خارجی و تنش آنی در آهنگری. بهتر است یک پله ایزوترمال بین ۶۵۰ اضافه شود℃و ۷۰۰℃در دمای بالای ۷۰۰℃به خصوص بالاتر از Ac1 (نقطه گذار فاز)، نرخ گرمایش قطعات آهنگری بزرگ باید افزایش یابد تا اثرات اصلاح دانه بهتری حاصل شود. محدوده دمایی برای نرماله کردن معمولاً بین 760 درجه سانتیگراد است.℃و ۹۵۰℃بسته به نقطه گذار فاز با محتوای اجزای مختلف. معمولاً هرچه میزان کربن و آلیاژ کمتر باشد، دمای نرماله کردن بالاتر است و برعکس. برخی از گریدهای خاص فولاد می‌توانند به محدوده دمایی 1000 برسند.℃تا ۱۱۵۰℃با این حال، تغییر ساختاری فولاد ضد زنگ و فلزات غیر آهنی از طریق عملیات محلول جامد حاصل می‌شود.

تمپر کردن: هدف اصلی انبساط هیدروژن است. و همچنین می‌تواند ریزساختار را پس از تبدیل فاز تثبیت کند، تنش تبدیل ساختاری را از بین ببرد و سختی را کاهش دهد، که باعث می‌شود فورج‌های فولاد ضد زنگ بدون تغییر شکل به راحتی پردازش شوند. سه محدوده دمایی برای تمپر کردن وجود دارد، یعنی تمپر کردن در دمای بالا (500)℃حدود ۶۶۰℃)، تمپرینگ در دمای متوسط ​​(350℃۴۹۰ پوند℃) و تمپر کردن در دمای پایین (150℃حدود ۲۵۰℃). تولید رایج قطعات آهنگری بزرگ، روش تمپر کردن در دمای بالا را اتخاذ می‌کند. تمپر کردن معمولاً بلافاصله پس از نرماله کردن انجام می‌شود. هنگامی که آهنگری در حال نرماله کردن است، تا حدود 220 درجه سانتیگراد در هوا خنک می‌شود.℃حدود ۳۰۰℃، دوباره گرم می‌شود، به طور یکنواخت گرم می‌شود و در کوره عایق‌بندی می‌شود و سپس تا دمای زیر ۲۵۰ درجه سانتیگراد سرد می‌شود.℃۳۵۰ پوند℃روی سطح قطعه آهنگری قبل از تخلیه از کوره. سرعت خنک شدن پس از تمپر کردن باید به اندازه کافی آهسته باشد تا از تشکیل لکه‌های سفید ناشی از تنش آنی بیش از حد در طول فرآیند خنک شدن جلوگیری شود و تنش پسماند در آهنگری تا حد امکان به حداقل برسد. فرآیند خنک شدن معمولاً به دو مرحله تقسیم می‌شود: بالای ۴۰۰℃از آنجایی که فولاد در محدوده دمایی با پلاستیسیته خوب و شکنندگی کم قرار دارد، سرعت خنک شدن می‌تواند کمی سریع‌تر باشد؛ زیر ۴۰۰℃از آنجایی که فولاد وارد محدوده دمایی با سخت‌شوندگی سرد و شکنندگی بالا شده است، برای جلوگیری از ترک‌خوردگی و کاهش تنش آنی، باید سرعت خنک‌سازی کمتری اتخاذ شود. برای فولادی که به لکه‌های سفید و تردی هیدروژنی حساس است، لازم است که بر اساس معادل هیدروژن و اندازه سطح مقطع مؤثر آهنگری، مدت زمان تمپرینگ برای انبساط هیدروژنی تعیین شود تا هیدروژن در فولاد پخش و سرریز شود و به یک محدوده عددی ایمن کاهش یابد.

آنیل کردن: دما شامل کل محدوده نرماله کردن و تمپر کردن (150) می‌شود.℃۹۵۰ پوند℃) با استفاده از روش خنک‌کاری کوره، مشابه عملیات تمپرینگ. آنیل کردن با دمای گرمایش بالاتر از نقطه گذار فاز (دمای نرمال‌سازی) آنیل کامل نامیده می‌شود. آنیل کردن بدون گذار فاز، آنیل ناقص نامیده می‌شود. هدف اصلی آنیل کردن، حذف تنش و تثبیت ریزساختار است، از جمله آنیل کردن در دمای بالا پس از تغییر شکل سرد و آنیل کردن در دمای پایین پس از جوشکاری و غیره. نرمال‌سازی + تمپرینگ روشی پیشرفته‌تر از آنیل کردن ساده است، زیرا شامل تبدیل فاز کافی و تبدیل ساختاری و همچنین فرآیند انبساط هیدروژن در دمای ثابت است.