آهنگریفرآوری خام، فرآیندی از تولید آهنگری است، کیفیت خام آهنگری و سطح بهره‌وری آن تأثیر مهمی بر کیفیت آهنگری، عملکرد، عمر و مزایای اقتصادی شرکت‌ها خواهد داشت. فناوری فرآوری خام آهنگری، دقت تجهیزات و عملکرد آن، کیفیت خام را تعیین می‌کند. کیفیت خام آهنگری مستقیماً بر دقت ماشینکاری تراشکاری تأثیر می‌گذارد و کیفیت ماشینکاری تراشکاری نیز بر دقت و راندمان سنگ‌زنی تأثیر می‌گذارد. بنابراین انتخاب خام آهنگری در کل فرآیند آهنگری نقش بسیار مهمی ایفا می‌کند، اصل انتخاب خام آهنگری باید در راستای برآورده کردن الزامات استفاده باشد تا حد امکان هزینه تولید کاهش یابد، به طوری که محصول توانایی رقابت در بازار را داشته باشد. در مرحله بعد، اصل انتخاب خام آهنگری مطرح می‌شود، نکات زیر وجود دارد:
۱. اصل فرآیند:
الزامات استفاده ازآهنگریویژگی‌های شکل قطعه خام را تعیین می‌کنند و الزامات مختلف استفاده و ویژگی‌های شکل، الزامات فرآیند شکل‌دهی قطعه خام مربوطه را تشکیل می‌دهند. الزامات استفاده از قطعات آهنگری در شکل، اندازه، دقت پردازش، زبری سطح و سایر کیفیت‌های خارجی و ترکیب شیمیایی، ساختار فلزی، خواص مکانیکی، خواص فیزیکی و خواص شیمیایی و سایر الزامات کیفیت داخلی تجسم می‌یابند. برای استفاده از قطعات آهنگری مختلف، با در نظر گرفتن ویژگی‌های فرآیند مواد آهنگری (مانند عملکرد آهنگری، عملکرد جوشکاری و غیره) می‌توان از روش شکل‌دهی قطعه خام استفاده کرد. هنگام انتخاب روش شکل‌دهی قطعه خام، قابلیت ماشینکاری قطعات بعدی نیز باید در نظر گرفته شود. برخی از ساختارهای پیچیده، استفاده از یک روش شکل‌دهی واحد برای شکل‌دهی قطعه خام را دشوار می‌کند، نه تنها برای در نظر گرفتن امکان ترکیب طرح‌های مختلف شکل‌دهی، بلکه برای در نظر گرفتن اینکه آیا این ترکیب بر قابلیت ماشینکاری قطعات خام تأثیر می‌گذارد یا خیر.

۲. اصل سازگاری:
در انتخاب طرح قالب‌گیری خام باید اصل سازگاری در نظر گرفته شود. با توجه به شکل ساختاری، ابعاد و شرایط کاری قطعات آهنگری، طرح خام مناسب انتخاب می‌شود. به عنوان مثال، برای قطعات شفت نردبان، زمانی که قطر هر پله تفاوت چندانی ندارد، میله موجود است. اگر تفاوت زیاد باشد، توصیه می‌شود از خام آهنگری شده استفاده شود. در شرایط کاری مختلف آهنگری، انتخاب نوع خام نیز متفاوت است.
۳. اصل توجه به شرایط تولید:
آهنگریطرح شکل‌دهی قطعه خام باید مطابق با شرایط تولید سایت انتخاب شود. شرایط تولید میدانی عمدتاً شامل سطح فرآیند واقعی تولید قطعه خام میدانی، وضعیت تجهیزات و امکان و اقتصاد همکاری خارجی است، اما در عین حال، به دلیل توسعه تولید، لازم است استفاده از روش تولید قطعه خام بهتر در نظر گرفته شود. بنابراین، انتخاب قطعه خام باید شرایط تولید موجود شرکت، مانند ظرفیت تجهیزات و سطح فنی کارکنان را تا حد امکان تجزیه و تحلیل کند تا از شرایط تولید موجود برای تکمیل کار تولید قطعه خام استفاده شود. اگر شرایط تولید موجود برای برآورده کردن الزامات دشوار باشد، باید تغییر مواد آهنگری و/یا روش شکل‌دهی قطعه خام، بلکه از طریق برون‌سپاری پردازش یا برون‌سپاری نیز در نظر گرفته شود.
۴. اصول اقتصادی:
اصل اقتصاد، کاهش هزینه‌ها استآهنگریمواد، مصرف انرژی، دستمزد و سایر هزینه‌ها پایین باشد. هنگام انتخاب نوع قطعه آهنگری و روش تولید خاص، باید چندین طرح از پیش انتخاب شده از نظر اقتصادی با فرض برآورده کردن الزامات قطعات مقایسه شوند و طرحی با هزینه کلی تولید پایین انتخاب شود. به طور کلی، هنگام انتخاب نوع و روش تولید قطعه، اندازه و شکل قطعه باید تا حد امکان به قطعات نهایی نزدیک باشد تا هزینه پردازش کاهش یابد، میزان استفاده از مواد بهبود یابد و حجم کار پردازش مکانیکی کاهش یابد. اما هرچه قطعه خشن دقیق‌تر باشد، تولید آن دشوارتر و گران‌تر است. بنابراین، وقتی برنامه تولید بزرگ است، باید روش تولید قطعه با دقت و بهره‌وری بالا اتخاذ شود. در این زمان، اگرچه سرمایه‌گذاری یک‌باره زیاد است، اما افزایش هزینه تولید قطعه می‌تواند با کاهش مصرف مواد و هزینه ماشینکاری جبران شود. قاعده کلی این است که وقتی یک قطعه واحد در دسته‌های کوچک تولید می‌شود، می‌توان از آهنگری آزاد، جوشکاری قوسی دستی، صفحه فلزی و سایر روش‌های شکل‌دهی استفاده کرد و در تولید دسته‌ای می‌توان از مدل‌سازی ماشینی، آهنگری قالبی، جوشکاری قوسی زیرپودری خودکار یا سایر روش‌ها استفاده کرد.