De oxidatie vansmeedstukkenwordt voornamelijk beïnvloed door de chemische samenstelling van het verhitte metaal en de interne en externe factoren van de verwarmingsring (zoals de samenstelling van het ovengas, de verwarmingstemperatuur, enz.).
1) Chemische samenstelling van metalen materialen
De hoeveelheid gevormde oxidehuid hangt nauw samen met de chemische samenstelling. Hoe hoger het koolstofgehalte van staal, hoe minder oxidehuid er wordt gevormd, vooral wanneer het koolstofgehalte hoger is dan 0,3%. Dit komt doordat na oxidatie van de koolstof een laag koolmonoxide (CO) op het oppervlak van het werkstuk wordt gevormd, wat een rol speelt bij het remmen van verdere oxidatie. Gelegeerd staal met Cr, Ni, Al, Mo, Si en andere elementen kan, naarmate de vorming van de huidhuid minder is, een dichte oxidehuid vormen, omdat deze elementen geoxideerd zijn. Deze laag heeft een thermische uitzettingscoëfficiënt die dicht bij de thermische uitzettingscoëfficiënt ligt en stevig aan het oppervlak is bevestigd, waardoor het niet gemakkelijk breekt en loslaat. Om verdere oxidatie te voorkomen, is er bescherming nodig. Hittebestendig, niet-afbladderend staal is gelegeerd staal met meer van de bovengenoemde elementen. Wanneer het gehalte aan Ni en Cr in het staal 13% bedraagt, treedt er bij 20% vrijwel geen oxidatie op.
2) Samenstelling van het ovengas
De samenstelling van ovengas heeft een grote invloed op de vorming vansmedenschaal, hetzelfdestalen smeedstukkenIn verschillende verwarmingsatmosferen is de vorming van aanslag niet hetzelfde. In het oxiderende ovengas is de vorming van aanslag het meest lichtgrijs en gemakkelijk te verwijderen. In neutraal ovengas (dat voornamelijk N2 bevat) en reducerend ovengas (dat CO, H2, enz. Bevat) is de gevormde oxideaanslag minder zwart en niet gemakkelijk te verwijderen. Om de vorming en verwijdering van oxideaanslag te minimaliseren, moet aandacht worden besteed aan de beheersing van de samenstelling van het ovengas in elke verwarmingsfase. Over het algemeen zijn smeedstukken onder de 1000 ℃ en wordt geoxideerd ovengas gebruikt bij het verwarmen, omdat de temperatuur op dit moment niet hoog is, het oxidatieproces niet erg ernstig is en de gevormde oxideaanslag gemakkelijk te verwijderen is. Wanneer de temperatuur hoger is dan 1000 ℃, met name in de hogetemperatuurbehoudfase, moet reducerend ovengas of neutraal ovengas worden gebruikt om de productie van oxideaanslag te verminderen.
De aard van het ovengas in de vlamverwarmingsoven hangt af van de hoeveelheid lucht die tijdens de verbranding aan de brandstof wordt toegevoerd. Als de overmaat aan lucht in de oven te groot is, is de luchttoevoer te groot en oxideert het ovengas, wat leidt tot meer metaaloxideaanslag. Is de overmaat aan lucht in de oven 0,4? Bij 0,5 is het ovengas reduceerbaar en vormt het een beschermende atmosfeer om de vorming van oxideaanslag te voorkomen en oxidatieve verhitting te voorkomen.

3) Verwarmingstemperatuur
De verwarmingstemperatuur is ook de belangrijkste factor voor de vorming van smeedijzeraanslag. Hoe hoger de verwarmingstemperatuur, hoe intenser de oxidatie. Bij 570 °C tot 600 °C verloopt de oxidatie traag; vanaf 700 °C neemt de oxidatiesnelheid toe tot 900 °C. Bij 950 °C is de oxidatie zeer significant. Als we aannemen dat de oxidatiesnelheid 1 is bij 900 °C, 2 bij 1000 °C, 3,5 bij 1100 °C en 7 bij 1300 °C, dan is dit een zesvoudige toename.
4) Verwarmingstijd
Hoe langer de verwarmingstijd van de smeedstukken in het oxiderende gas in de oven, hoe groter de oxidatiediffusie en hoe meer oxidehuid er wordt gevormd, vooral in de verwarmingsfase met hoge temperatuur. Daarom moet de verwarmingstijd zoveel mogelijk worden verkort, met name de verwarmingstijd en de verblijftijd bij hoge temperatuur moeten zoveel mogelijk worden verkort.
Bovendien wordt het smeedstuk bij hoge temperatuur niet alleen in de oven geoxideerd, maar ook tijdens het smeedproces. Hoewel de oxidehuid op het stuk wordt gereinigd, zal het stuk, als de temperatuur van het stuk nog steeds hoog is, twee keer oxideren. De oxidatiesnelheid neemt echter geleidelijk af naarmate de temperatuur van het stuk daalt.