مفاهیم جدید تحرک صرفه جویی در انرژی، بهینه سازی طراحی را از طریق کوچک کردن اجزا و انتخاب مواد مقاوم در برابر خوردگی با نسبت استحکام به چگالی بالا می طلبد.کوچک سازی قطعات را می توان با بهینه سازی ساختاری سازنده یا با جایگزینی مواد سنگین با مواد سبک تر با مقاومت بالا انجام داد.در این زمینه، آهنگری نقش مهمی در تولید اجزای ساختاری بهینه‌سازی بار دارد.در مؤسسه ماشین‌های شکل‌دهی و شکل‌دهی فلزات (IFUM) فناوری‌های نوآورانه آهنگری توسعه یافته‌اند.با توجه به بهینه سازی ساختاری، استراتژی های مختلف برای تقویت موضعی اجزا مورد بررسی قرار گرفت.سخت شدن کرنش ناشی از موضعی با استفاده از آهنگری سرد تحت فشار هیدرواستاتیکی روی هم می‌تواند تحقق یابد.علاوه بر این، مناطق مارتنزیتی کنترل شده را می توان از طریق تشکیل تبدیل فاز القایی در فولادهای آستنیتی ناپایدار ایجاد کرد.تحقیقات دیگر بر روی جایگزینی قطعات فولادی سنگین با آلیاژهای غیرآهنی با مقاومت بالا یا ترکیبات مواد هیبریدی متمرکز بود.چندین فرآیند آهنگری آلیاژهای منیزیم، آلومینیوم و تیتانیوم برای کاربردهای مختلف هوانوردی و خودرو توسعه داده شد.کل زنجیره فرآیند از توصیف مواد از طریق طراحی فرآیند مبتنی بر شبیه‌سازی تا تولید قطعات در نظر گرفته شده است.امکان جعل هندسه های شکل پیچیده با استفاده از این آلیاژها تایید شد.علیرغم مشکلاتی که به دلیل نویز ماشین و دمای بالا وجود دارد، تکنیک انتشار آکوستیک (AE) با موفقیت برای نظارت آنلاین عیوب آهنگری استفاده شده است.الگوریتم تجزیه و تحلیل AE جدید توسعه داده شده است، به طوری که الگوهای سیگنال مختلف به دلیل رویدادهای مختلف مانند ترک خوردگی محصول / قالب یا سایش قالب می تواند شناسایی و طبقه بندی شود.علاوه بر این، امکان‌سنجی فناوری‌های آهنگری مذکور با استفاده از تحلیل المان محدود (FEA) اثبات شد.به عنوان مثال، یکپارچگی قالب های آهنگری با توجه به شروع ترک ناشی از خستگی حرارتی-مکانیکی و همچنین آسیب شکل پذیری آهنگری ها با کمک مدل های آسیب تجمعی مورد بررسی قرار گرفت.در این مقاله برخی از رویکردهای ذکر شده شرح داده شده است.