Hartowność i podatność na hartowanie to wskaźniki wydajności charakteryzujące zdolność hartowaniakuciei stanowią również ważną podstawę doboru i wykorzystania materiałów.Hartownośćjest maksymalną twardością, jaką osiągakuciemożna osiągnąć w idealnych warunkach. Głównym czynnikiem decydującym o stopniu utwardzeniakuciejest zawartością węglakucie, lub dokładniej zawartość węgla w roztworze stałym w austenicie podczas hartowania i ogrzewania. Im wyższa zawartość węgla, tym wyższy stopień hartowania stali. Chociaż pierwiastki stopowe w stali mają niewielki wpływ na hartowność stali, mają one duży wpływ na hartowność stali.
Hartowność to cecha, która określa głębokość i rozkład twardości hartowanej stali w określonych warunkach. Oznacza to możliwość uzyskania głębokości zahartowanej warstwy podczas hartowania stali, co jest jej nieodłączną właściwością. Hartowność w rzeczywistości odzwierciedla łatwość, z jaką austenit może zostać przekształcony w martenzyt podczas hartowania stali. Jest ona głównie związana ze stabilnością przechłodzonego austenitu w stali lub z krytyczną szybkością chłodzenia podczas hartowania.kuta stal.

Po hartowaniu obserwuje się strukturę metalograficzną i krzywe rozkładu twardości na przekroju poprzecznym medium chłodzącego. Linia przekroju jest martenzytyczna, a pozostała część jest podzielona na obszary niemartenzytyczne, tj. strukturę przed hartowaniem. Na rysunku widać, że obszar martenzytu pręta stalowego po prawej stronie jest głębszy, więc jego hartowność jest lepsza, twardość martenzytyczna materiału po lewej stronie jest wyższa, to znaczy, że hartowanie jest lepsze. Szybkość chłodzenia sekcji kucia zmienia się w zależności od miejsca podczas hartowania. Prędkość chłodzenia powierzchni jest maksymalna, a prędkość chłodzenia maleje, gdy środek osiąga środek. Jeżeli prędkość chłodzenia powierzchni i środka odkuwki jest większa od krytycznej prędkości chłodzenia odkuwki stalowej, można uzyskać strukturę martenzytyczną na całej długości odkuwki, co oznacza, że ​​odkuwka stalowa jest całkowicie zahartowana. Jeżeli część środkowa znajduje się poniżej krytycznej prędkości chłodzenia, na powierzchni powstaje martenzyt, a w sercu tkanka niemartenzytyczna, co wskazuje, że odkuwka stalowa nie została zahartowana na wylot.
W produkcji efektywna hartowność stalikuciejest zwykle wyrażana głębokością efektywnej warstwy utwardzającej, czyli odległością pionową od powierzchni mierzoną do 50% (ułamka objętościowego) martenzytu. Przydatne jest również zmierzenie odległości pionowej od powierzchni do określonej twardości, aby wskazać głębokość efektywnej warstwy utwardzającej. Na przykład głębokość hartowania indukcyjnego (DS) i głębokość obróbki cieplnej chemicznej (DC) są mierzone za pomocą odległości pionowej od powierzchni do określonej twardości.
Rozkład energii części mechanicznych po hartowaniu i odpuszczaniukucieo różnej hartowności pokazano na rysunku. Wysoka hartowność jego właściwości mechanicznych wzdłuż przekroju jest równomiernie rozłożona, a penetracja hartowania niska, niskie właściwości mechaniczne serca, wytrzymałość jest niższa. Dzieje się tak, ponieważ po odpuszczeniuodkuwki stalowecharakteryzują się wysoką hartownością, ich struktura od powierzchni do wnętrza jest ziarnista, odpuszczona w procesie Soxhleta, co powoduje wysoką podatność na hamowanie, podczas gdy stal o niskiej hartowności ma w swoim wnętrzu wiotki ferryt, który ma niską podatność na hamowanie.
(ze strony duan168.com)